Gemiddelde uitblinkers, monsters en profeties

De Paladijnse voorspelling is het eerste YA-verhaal van Mark Frost, bekend als scriptschrijver van onder andere Twin Peaks en Fantastic Four. Daarnaast heeft hij enkele detectivethrillers en non-fictie over golf geschreven. De auteur met de mooie achternaam heeft dus een erg diverse achtergrond. Kan hij het young adult-genre aan?  

Will West is gemiddeld. Tenminste, dat is wat anderen over hem moeten denken. Daarom heeft hij ook een hele waslijst aan regels van huis uit meegekregen: ‘Zorg voor een geordend brein’ en ‘Als het om onderbroeken en brillen gaat, neem er altijd eentje extra mee als reserve’. Maar als Will op een nationale test niet oplet en daardoor de hoogste score behaalt, begint hij op te vallen. Hij wordt gerekruteerd voor het Centrum: een privéschool in Wisconsin.

Het was niet de bedoeling dat Will zich zo in de schijnwerpers zou werken, maar wanneer zijn moeder zijn moeder niet meer lijkt, hij achtervolgd wordt door geblindeerde auto’s en achternagezeten door onzichtbare monsters, dan besluit hij om toch naar het Centrum te gaan. Die reis is niet zonder gevaren en eenmaal aangekomen op het Centrum maakt hij zowel vrienden als vijanden. Will ontdekt na een tijdje dat hij zich middenin een oude strijd bevindt tussen twee oeroude machten. Hij zal Wakker moeten worden om zichzelf en zijn vrienden te kunnen beschermen.  

Dit eerste deel uit de YA-trilogie van Mark Frost opent met een klap. Direct heb je door dat er iets niet helemaal normaal is aan Will West en dan heb ik het niet over zijn overduidelijk ‘gemiddelde’ naam. (De link met Ik ben nummer vier is makkelijk te maken.) Het zijn vooral de vreemde regels waar hij naar leeft, maar ook het feit dat hij superslim en supersnel is.

Frost schept spannende situaties en gebeurtenissen, maar geeft er weinig uitleg en achtergrondinformatie bij. Als een personage erachter komt dat hij mentale boodschappen van zijn vader kan ontvangen, dan wil je daar als lezer meer over weten. En diegene zelf ook waarschijnlijk. Als hij gewend is zijn hele leven ‘gemiddeld’ te zijn, dan moet het ontdekken en leren gebruiken van zulke krachten moeilijkheden met zich meebrengen. Terwijl op de achterflap staat dat hij deze krachten leert gebruiken op het Centrum, lijkt Will vooral achter de schermen hiermee te worstelen.            

Daarnaast lijkt Wills keuze om naar het Centrum te gaan halsoverkop en ondoordacht. Frost wacht met het verduidelijken van de situatie tot hij alles in één keer kan vertellen om er verder weinig meer mee te doen. En met een gelaagd verhaal als dit is dit misschien niet de beste keus die hij had kunnen maken.  

Een groot pluspunt is de schrijfwijze van Mark Frost. Hij kan duidelijk en eenvoudig vertellen en weet goed spannende scènes op te bouwen. Daarnaast kan hij de omgeving goed beschrijven en voel je als het ware je eigen vingertoppen bevriezen wanneer de vrienden door de sneeuw ploegen.            

Wat verder positief opvalt, zijn de technische snufjes van het Centrum. Tijdens het lezen zie je de tablets voor je en is het erg makkelijk je voor te stellen om zelf zo’n geweldig apparaat in handen te hebben. Helaas is het voor ons nog niet zo ver als voor Will en zijn vrienden. Misschien ooit.  

De internationale pers is erg lovend over dit boek van Mark Frost en dat is enerzijds goed te begrijpen. Zijn schrijfwijze is vlot en hij weet spanning goed op te bouwen. Daarnaast zou hij zo bij het hoofdkantoor van Apple kunnen beginnen en heeft hij duidelijk een verreikende fantasie. Anderzijds lijken de beslissingen die Will maakt vrij ondoordacht en blijven er op het einde te veel vragen onbeantwoord. De ontwikkeling van zijn krachten wordt bijna niet getoond en over sommige zaken zoals de mentale boodschappen wordt niet uitgeweid. Een auteur heeft natuurlijk een zekere vrijheid om gebeurtenissen en situaties te creëren, maar soms betekent minder uitleg ook minder geloofwaardig.